Wodór cząsteczkowy (H2) jest najsilniejszym antyoksydantem, jaki odkryto do tej pory. H2 jest cząsteczką składającą się z dwóch atomów wodoru związanych ze sobą. Cząsteczka wodoru nieczęsto występuje w naturze w stanie wolnym. Zazwyczaj atomy wodoru wiążą się z innymi atomami. Na przykład, dwa atomy wodoru związane z jednym atomem tlenu tworzą cząsteczkę wody H20. Woda stanowi bardzo ważny element naszego codziennego życia, a dwa atomy wodoru nadają jej wiele z unikalnych właściwości dzięki wiązaniu wodorowemu.
Wodór (H) znajduje się w górnym lewym rogu układu pierwiastków i jest oznaczony jako 1. Zawiera jeden proton i jeden elektron, nie ma neutronów. To oznacza, że jest najmniejszym, najprostszym i najbardziej fundamentalnym pierwiastkiem. Wodór cząsteczkowy (H2) jest najprostszą istniejącą cząsteczką, gdyż stanowi połączenie dwóch najmniejszych atomów. Ponieważ H2 jest tak mały, w normalnych temperaturach i pod normalnym ciśnieniem występuje jako gaz.
W naturze wodór cząsteczkowy jest produkowany przez bakterie i algi w ramach metabolizmu beztlenowego. Może to stanowić źródło części H2 obecnego w naszej atmosferze, choć nie jest to wystarczająco duże stężenie, aby mieć wpływ na jakość naszego życia.
W organizmie ludzkim bakterie w jelitach generują H2 podczas fermentacji niewchłoniętych węglowodanów. Wodór cząsteczkowy wytworzony w jelitach jest wydychany z powietrzem lub usuwany w postaci gazów. Zwykle ilość wodoru cząsteczkowego wyprodukowanego przez bakterie w przewodzie pokarmowym nie jest wystarczająca, aby przynieść zauważalne korzyści terapeutyczne.
Cząsteczka wodoru
Badania na długowiecznych Japończykach (osoby w wieku ponad 100 lat) wykazały, że poziom wodoru cząsteczkowego w wydychanym powietrzu jest do 4 razy wyższy niż u przeciętnej zdrowej osoby! Aktualnie NASA wykorzystuje płynny wodór jako paliwo w badaniach przestrzeni kosmicznej, ponieważ to paliwo najlżejsze, a jednocześnie wysokoenergetyczne – ma najwyższą wydajność w połączeniu z płynnym tlenem.
Gdy wodór wejdzie już do układu krążenia, może jedynie w części wydostać się z organizmu przez płuca. Dlatego badanie wodoru w powietrzu wydychanym stanowi podstawę rutynowego testu oddechowego wykonywanego urządzeniem o nazwie Gastrolizer określającego zawartość wodoru gazowego w powietrzu wydychanym. Służy to do oceny ewentualnego przerostu bakteryjnego w jelicie cienkim. Terapie antybiotykowe mogą zmienić wyniki testów wydychania H2 poprzez zmniejszenie liczebności beztlenowych, wytrucie mikroorganizmów produkujących H2.
Wodór jest eliminowany z ludzkiego organizmu na trzy sposoby poprzez:
- Wydalanie gazów jelitowych.
- Wydzielanie z powietrzem wydychanym po wchłonięciu w jelitach do krwi w organizmie.
- Ponowne zmetabolizowanie go za sprawą mikroorganizmów okrężnicy.
Bakterie okrężnicy są w stanie eliminować wodór dzięki trzem metodom metabolicznym. Mogą zredukować wodór do siarkowodoru lub też wykorzystać wodór do produkcji octanu.
Co interesujące, niedawne badania wykazały, że wodór w ludzkim organizmie może posłużyć za modulator ścieżki sygnałowej, jak inne gazowe cząsteczki sygnałowe (np. tlenek azotu (NO), CO oraz H2S). Wodór zaproponowano uznać jako „czwartą gazową cząsteczkę sygnałową”.
Źródło: Wodór cząsteczkowy, opracowanie – Janusz Furczoń oraz Jacek Wikarski Naturopata Alergikus
